Darmowa dostawa do paczkomatów od 250zł na terenie całej Polski

Wersje językowe
Waluty

Kora berberysu – Cortex Berberidis

Kora berberysu – Cortex Berberidis

 Kora berberysu (kwaśnicy) – Cortex Berberidis jest pozyskiwana z gatunku Berberis vulgaris Linne, z rodziny berberysowatych – Berberidaceae. Występuje w Europie i Azji, ponadto w Afryce (północno-zachodnia część). Naturalizowany w Ameryce Północnej. Sadzony i uprawiany w większości krajów na całym świecie. Jest krzewem dorastającym do ok. 4-5 m wysokości, pokrytym cierniami (trójdzielnymi). Owoce berberysu służą często do fałszowania owoców żurawiny. Berberys jest także źródłem liści, korzenia, kwiatów, pączków i gałązek – jako surowców zielarskich. Kora berberysu jest bogata w alkaloidy (berberyna, kolumbamina, palmatyna, berbamina, oksykantyna, magnifloryna), garbniki, ponadto kwas chelidonowy Zawartość alkaloidów wynosi od 3 do 6%. W korzeniu i korze korzenia jest zawartość alkaloidów może przekroczyć 10%. W owocach znajduje się do 0,5% alkaloidów lub ich śladowe ilości. Liście, pączki i kwiaty zawierają do 1% alkaloidów. Gałązki 0,8-2,4% alkaloidów.

Berberys

Berberys dawniej był w większości krajów europejskich bardzo pospolity. Zaobserwowano jednak związek berberysu z występowaniem choroby grzybowej zbóż – rdzy źdźbłowej. Wówczas na wielką skalę zaczęto wyniszczać stanowiska naturalnego występowania tego krzewu, np. na miedzach, w zaroślach śródpolnych, na nieużytkach. Rdza źdźbłowa – Puccinia graminis ma dwóch żywicieli: trawy, w tym zboża oraz berberys. Wiosną na dolnej powierzchni blaszki liściowej berberysu pojawiają się pomarańczowe plamki, zwane ognikami. Są to kubkowate wgłębienia w liściu, wypełnione regularnie ułożonymi strzępkami grzybni. Na końcach strzępków grzyb wytwarza żółte zarodniki, formujące paciorki (zarodniki wiosenne – ecydiospory). Ecydiospory przenoszone są przez wiatr z berberysu na zboże. Gdy zarodnik wiosenny osiądzie na liściu lub źdźble zboża, np. pszenicy (lub innych traw) kiełkuje, przenika przez aparaty szparkowe do wnętrza rośliny i czerpie substancje pokarmowe. W ciągu lata grzyb wytwarza zarodniki letnie – uredospory. Uredospory skupiają się na powierzchni liści i źdźbeł w postaci rdzawych plam. Wiatr znów roznosi zarodniki, zakażając zdrowe trawy. Późnym latem grzyb tworzy na trawach czarne kreskowate plamy zawierające nowy rodzaj zarodników – zarodniki jesienne – teleutospory. Teleutospory zbudowane są z dwóch komórek otoczonych grubą ścianą komórkową umożliwiającą zimowanie na polu, po opadnięciu na ziemię podczas żniw. Wiosną teleutospory kiełkują wytwarzając podstawki, na których wyrastają zarodniki. Te właśnie zarodniki przenoszone są na młode (wiosenne) liście berberysu i cykl rozwojowy rdzy źdźbłowej zostaje powtórzony.

Obecnie od 20 lat obserwuję powrót berberysów do natury, są coraz częściej sadzone. Spotkać można gatunek rodzimy, jak i gatunki obce oraz rozmaite krzyżówki o walorach ozdobnych. W ogrodach sadzona jest forma czerwonolistna Atropurpurea, a także karłowata. Do celów leczniczych można również wykorzystać berberys amurski – Berberis amurensis Rupr.

Działanie: cholagogue, hepatic, antiemetic, bitter, laxative.

Wodne i wodno-alkoholowe wyciągi z kory, korzenia i gałązek berberysu działają silnie żółciotwórczo, żółciopędnie, przeciwwymiotnie, gorzko i regulująco na wypróżnienia. Działanie rozkurczowe i żółciopędne przewyższa wpływ ściągający garbników, przez co berberys nie powoduje zaparcia. Alkaloidy działają również przeciwpasożytniczo, silnie fungistatycznie i antybakteryjnie. Od dawna berberys był stosowany w leczeniu nowotworów i chorób wątroby oraz trzustki.

Zastosowanie: schorzenia wątroby i pęcherzyka żółciowego; zaparcia, infekcje wirusowe, bakteryjne i pierwotniakowe, stany zapalne żołądka i jelit, nowotwory, nadciśnienie, arytmia, mikozy.

Dr Gerhard Madaus: środek przeciwgorączkowy, napotny, wątrobowy, przeciwkrwotoczny, przeciwreumatyczny, zapobiegający zaparciom. Stosowany w schorzeniach wątroby, w chorobach gośćcowych, w chorobach gorączkowych, w chorobie hemoroidowej, przy nadmiernych krwawieniach miesiączkowych i upławach.

Choroba wrzodowa żołądka, stany zapalne pęcherzyka żółciowego, eczema.

Dawki: nalewka 1-2 ml 3 razy dziennie (1:5-10 in 60-70% ethanol); odwar z 1 łyżeczki surowca na filiżankę wody; 3 razy dziennie.

British Phar. Codex 1-3,5 ml ekstraktu płynnego 3 razy dziennie.

British Herbal Pharmacopoeia 1-2 g surowca; 2-4 ml nalewki 1:10 in 60%), 2-3 ml płynnego ekstraktu 1:1 in 25% trzy razy dziennie.

Odwar z korzy, gałązek, korzeni 2-3% gotować 20 minut pod przykryciem. Zwilżenie surowca spirytusem poprawia ekstrakcję alkaloidów.

Dr med. G. Madaus: nalewka D2-D3 na 60% eth. 15-20 kropli 3 razy dz. w łyżce wody.

Berberis N Oligoplex Madausa: choroby reumatyczne, dna moczanowa, choroby pęcherza moczowego. Dawkowanie. Krople: 6 razy dziennie 5 kropli doustnie w łyżce wody. Ampułki Berberis (np. Berberis D 4 Ampullen): wstrzykiwać podskórnie 1-2 ml 3 razy dziennie, przez tydzień. Powtarzać raz na kwartał lub co 2 miesiące (także w nowotworach).

Argentum/Berberis comp. – Ampullen – 1 amp. dziennie lub co 2 dni, podskórnie, przy infekcjach i nowotworach, ponadto w chorobach stawów.

Odwar 3-5% do płukania jamy ustnej i gardła przy stanach zapalnych i infekcjach. Odwar wkraplać do nosa (można dodać nieco soli morskiej do odwaru, do 1%) przy katarze i krwotoku. Odwar 1% do okładów na oczy zapalnie zmienione i zainfekowane. Odwar 3% do lewatyw i płukanek narządów płciowych (stany zapalne, zakażenia). Czopki z gęstym ekstraktem (czopek powinien zawierać przynajmniej 0,5 g ekstraktu gęstego) w chorobie hemoroidowej, w nowotworach odbytu (oraz gruczołu krokowego), stanach zapalnych (także zapaleniu gruczołu krokowego). Globulki dopochwowe z gęstym ekstraktem berberysowym (ok. 0,5 g/na globulkę) 1 globulka 2 razy dz. przy infekcjach bakteryjnych, wirusowych, grzybowych i bakteryjnych. Globulki i czopki berberysowe można stosować na przemian z globulkami i czopkami glistnikowymi, podobnie przygotowanymi (np. na maśle kakaowym, maśle shea). Leczenie trwa 1-2 tygodnie. Przy chorobach przewlekłych (nowotwory, choroba hemoroidowa) ponawiać leczenie co 2 miesiące.

Rośliny zawierające alkaloid berberynę (berberine), np. Chelidonium majus, Berberis, Mahonia, Phellodendron amurense, Hydrastis canadensis, Coptis chinensis hamują wzrost i rozwój Entamoeba histolytica, Giardia lamblia, Trichomonas vaginalis, Trypanosoma equiperdum, Leishmania donovani, Leishmania brazilensis.

Berberyna działa przeciwbakteryjnie, hamując wzrost Staphyllococcus epidermidis, Neisseria meningitidis, Escherichia coli.

Również sagwinaryna (sanguinarine) występująca w Chelidonium majus, Fumaria officinalis, czy Sanguinaria canadensis wykazuje wyraźną aktywność przeciwdrobnoustrojową, przeciwzapalną i cytotoksyczną.

Berberyna działa również fungistatycznie i przeciwmalarycznie (przeciwko Plasmodium, antimalarial).

Berberyna hamuje aktywność Shigella dysenteriae, Salmonella paratyphi i Klebsiella species, utrudnia adhezję bakteriom Streptococcus pyrogenes i Escherichia coli.

Hamuje również rozwój Helicobacter pyroli, Mycobacterium tuberculosi oraz Chlamydia trachomatis. Jest inhibitorem dla pierwotniaka Babesia gibsoni.

Bestsellery
LABO-HEM  Mocna Krew
LABO-HEM Mocna Krew

74,00 zł

szt.
Kurkuma
Kurkuma

16,00 zł

Cena regularna: 20,00 zł

Najniższa cena: 20,00 zł
szt.
Leksykon Ziół cz.1
Leksykon Ziół cz.1

45,00 zł

szt.
Te wpisy też mogą Ci się spodobać
Kora berberysu – Cortex Berberidis
Zioła na zdrowe i piękne włosy

Już od wielu lat zioła wykorzystywane są przy produkcji kosmetyków do pielęgnacji twarzy, ciała, czy włosów. Mimo dostępu do różnorodnych specyfików wiele osób wciąż decyduje się na samodzielne...

Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper Premium