Pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica L.
Pokrzywa zwyczajna to wieloletnia roślina z rodziny pokrzywowatych. Występuje powszechnie, porastając każdą dostępną przestrzeń. Jest bogata w witaminy i sole mineralne, a surowcem zielarskim są zarówno jej liście, jak i korzeń. W medycynie ludowej przypisuje się jej właściwości moczopędne i stosuje w schorzeniach dróg moczowych. Uważa się również, że działa przeciwzapalnie i korzystnie wpływa na funkcjonowanie wątroby, trzustki i żołądka oraz pobudza wydzielanie soku żołądkowego.
Pokrzywa stosowana jest od lat w pielęgnacji włosów - aby zrobić z niej płukankę, należy kilka listków lub susz zalać gorącą wodą, a po ostygnięciu odcedzić i wypłukać naparem umyte włosy. Pamiętaj, że zioła lecznicze zawsze należy kupować z zaufanego źródła, najlepiej w specjalistycznym sklepie zielarskim. Tylko wtedy masz pewność ich pochodzenia i czystości składu.
Szałwia lekarska - Salvia officinalis
Od najdawniejszych czasów szałwia lekarska służyła do płukania jamy ustnej ze względu na przypisywane jej działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Wykorzystywana była także do płukania gardła oraz miejscowo w podrażnieniach skóry. Warto stosować ją również w przypadku nadmiernej potliwości.
Zgodnie z tradycyjną ludową wiedzą, szałwia może regulować poziom cukru we krwi, a także, ze względu na związki czynne o działaniu wiatropędnym i przeciwbiegunkowym, pracę przewodu pokarmowego.
Ziele skrzypu polnego - Equisetum arvense
Omawiając zioła lecznicze, nie możemy pominąć ziela skrzypu polnego. Zgodnie z przekazami osób zajmujących się ziołolecznictwem wspiera zdrowie naczyń krwionośnych i reguluje poziom cholesterolu, zapobiegając rozwojowi miażdżycy. Sądzi się również, że ma działanie moczopędne, hamujące krwawienia (specjaliści od leczenia ziołami polecają skrzyp na obfite miesiączki) oraz że łagodzi ból artretyczny i nerwobóle.
Działanie ziół, a więc także skrzypu polnego, warto wykorzystać w pielęgnacji skóry, włosów i paznokci. Można więc kupić szampon lub wyciągi z ziół i stosować według zaleceń producenta, lub samodzielnie zaparzyć i pić zioła.
Mniszek lekarski - Taraxacum officinale
Surowcem zielarskim jest zarówno kwiat, jak i korzeń mniszka. Uważa się, że wspomaga wydzielanie soków żołądkowych i ma działanie moczopędne. Fitoterapeuci zalecają go pomocniczo w leczeniu zapalenia kłębuszków nerkowych, pęcherza, moczowodów oraz w kamicy nerkowej. Stosują go również w celu obniżenia poziomu glukozy we krwi - nasila bowiem wydzielanie insuliny w trzustce.
Ze względu na znajdującą się w mniszku witaminę C można przygotować z niego smaczny syrop. Należy zalać kwiaty letnią wodą, zagotować i trzymać na ogniu przez kwadrans. Odczekać jedną dobę, następnie odcedzić, dodać cukier i nieco soku z cytryny.
Gotować od 2 do 4 godzin, przelać do słoików. Taki syrop stosowany bywa z myślą o podniesieniu odporności, łagodzeniu kaszlu i bólu gardła.
Kwiat lipy - Tilia
Lipa wprawdzie nie jest zaliczana do ziół, ale zasługuje na szczególną uwagę. Naturoterapeuci zalecają jej stosowanie w przypadku przeziębienia, stanów zapalnych jamy ustnej i gardła oraz na suchy kaszel. Napar z lipy pić można również napotnie w czasie gorączki. Ma bardzo łagodny smak, jest bardzo smaczny z miodem i sokiem z malin.
Rumianek pospolity - Matricaria chamomilla
Rumianek to pospolita roślina, której koszyczki zbierane na początku kwitnienia są cennym surowcem w zielarstwie i kosmetyce. Specjaliści od fitoterapii polecają pić kwiat rumianku w formie naparu w stanach zapalnych jamy ustnej ze względu na jego rzekome działanie przeciwzapalne i ściągające oraz na problemy trawienne (wzdęcia) i stany napięcia nerwowego.
Dziurawiec zwyczajny - Hypericum perforatum
Specjaliści medycyny ludowej uznają, że kwiatostany dziurawca mają działanie uspokajające i polecają pić napar z niego w przypadku stresu i stanów napięcia nerwowego. Podobne działanie przypisuje się melisie lekarskiej (Melissa officinalis L.). Obecna w nim witamina C wspiera odporność, niektórzy piją ziele dziurawca w przypadku problemów trawiennych, bólu brzucha oraz biegunki.
Krwawnik pospolity - Achillea millefolium
Tradycyjnie w ziołolecznictwie stosuje się krwawnik jako środek na hamowanie krwawień (zewnętrznych i wewnętrznych), choroby skóry i hemoroidy. Stosowany wewnętrznie rzekomo działa rozkurczowo, ściągająco i przeciwbólowo.
Siemię lniane - Linum usitatissimum
Nasiona lnu zwyczajnego powszechnie stosowane są jako środek na zaparcia. Naturopaci rekomendują pić przygotowany z siemienia kleik w przypadku choroby wrzodowej, nieżytu żołądka i jelit i w celu ochrony błony śluzowej przewodu pokarmowego.
Kora dębu - Quercus cortex
Uważa się, że kora dębu ma działanie ściągające, w medycynie ludowej stosuje się ją więc na stany zapalne błony śluzowej gardła, zapalenia skóry, lekkie oparzenia czy odmrożenia oraz w celu łagodzenia objawów związanych z żylakami odbytu. Przygotowanie naparu jest proste - zalej korę wrzącą wodą, odczekaj, aż napar wystygnie i przecieraj nim miejsce dotknięte chorobą.
Babka lancetowata - Plantago lanceolata
Surowcem zielarskim są liście i łodygi babki lancetowatej. Fitoterapeuci rekomendują stosowanie syropów, naparów i odwarów z babki w przypadku dolegliwości żołądkowych, problemów trawiennych i podrażnienia błony śluzowej przewodu pokarmowego, a ponadto na świąd, podrażnienia i zakażenia skóry oraz błon śluzowych, także okolic intymnych.
Szyszka chmielu - Humulus lupulus
Szyszki, czyli owoce chmielu, służą nie tylko do produkcji piwa. Są również wykorzystywane w medycynie ludowej - na stres, stany napięcia nerwowego i lęki, na bezsenność i problemy ze strony układu moczowego oraz na objawy menopauzy.
Wykorzystaj właściwości ziół
Polskie zioła lecznicze od setek lat mają szerokie zastosowanie w medycynie ludowej, choć warto pamiętać, że ich właściwości lecznicze nie są uznawane przez medycynę konwencjonalną. Należy jednak korzystać z nich rozsądnie i sprawdzić wszelkie wskazania oraz przeciwwskazania do ich stosowania. Zawsze też trzeba kupować zioła od sprawdzonych producentów.
